การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาวิชาการ วัฒนธรรมองค์การแบบสร้างสรรค์ทรัพยากร กับความพึงพอใจในงานของอาจารย์พยาบาล กลุ่มตัวอย่างคือ อาจารย์พยาบาลในเขตภาคตะวันออก ของประเทศไทย ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย จำนวน 133 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม เกี่ยวกับการพัฒนาวิชาการ วัฒนธรรมองค์การแบบสร้างสรรค์ ทรัพยากร และความพึงพอใจในงานแบบสอบถามเป็นแบบประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .92, .94, .86 และ .94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน
ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้
1. การพัฒนาวิชาการมีค่าเฉลี่ย อยู่ในระดับสูง โดยมีการพัฒนาด้านแหล่งสนับสนุนการศึกษาหาความรู้สูง
ที่สุด และด้านที่มีการพัฒนาต่ำที่สุดคือ การศึกษาดูงาน
2. การรับรู้วัฒนธรรมองค์การแบบสร้างสรรค์มีค่าเฉลี่ย อยู่ในระดับสูง โดยวัฒนธรรมองค์การแบบสร้างสรรค์ด้านมุ่งเน้นความสำเร็จ มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด ด้านมุ่งเน้นไมตรีสัมพันธ์มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด
3. ทรัพยากรมีความเหมาะสมหรือ เพียงพอ อยู่ในระดับปานกลาง โดยทรัยพากรด้านบุคลากรมีความเหมาะสมหรือเพียงพอมากที่สุด ส่วนด้านวัสดุอุปกรณ์ มีความเหมาะสม หรือเพียงพอน้อยที่สุด
4. ความพึงพอใจในงานโดยรวมอยู่ในระดับสูง โดยความพึงพอใจในงานด้านความรับผิดชอบมีคะแนนสูงที่สุด ส่วนด้านเงินเดือนมีคะแนนต่ำที่สุด
5. การพัฒนาวิชาการ และทรัพยากรมีความสัมพันธ์ทางบวกับความพึงพอใจในงานของอาจารย์พยาบาลในระดับปานกลาง และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ( r = .612, p < .01 และ r = .616, p < .01 ตามลำดับ)
วัฒนธรรมองค์การแบบสร้างสรรค์ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจนานในระดับสูงและมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ( r = .722, p < .01)
|