รายละเอียดข้อมูลวิจัย

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างชุดการฝึกการกล้าแสดงออก และศึกษาผลการฝึกการกล้าแสดงออกและความวิตกกังวลของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยการอาสาสมัคร จำนวน  36 คน แบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 18 คน โดยวิธีการส่ม แบบแผนการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบวิจัยที่มีกลุ่มควบคุมแบบสุ่ม และมีการทดสอบก่อนและหลัง ( Pretest – Posttest  Control  Group  Design) กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการฝึกใด ๆ กลุ่มทดลองได้รับการฝึกการกล้าแสดงออกสัปดาห์ละ  2 ครั้ง ครั้งละ 1 ชั่วโมง  30 นาที เป็นเวลาติดต่อกัน 2 สัปดาห์รวม 4 ครั้ง โดยใช้เทคนิคต่าง ๆ คือ การให้คำแนะนำการซ้อมบทบาทของพฤติกรรม การแสดงตัวอย่าง การแสดงบทบาทสมมติ การเสริมแรง การทำการบ้าน การป้อนข้อมูลย้อนกลับ และการเขียนบท

            เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย (1) แบบวัดความกล้าแสดงออกซึ่งผู้วิจัยปรับปรุงใหม่จากแบบวัดความกล้าแสดงออกระดับวิทยาลัยของกาแลสซี่ และคณะ ( Gallassi, et al., 1974)    (2) แบบวัดความวิตกกังวล ซึ่งผู้วิจัยปรับปรุงใหม่จากแบบวัดความวิตกกังวลของซุง ( Zung, 1991)    (3) ชุดการฝึกกล้าแสดงออก  สร้างขึ้นโดยผู้วิจัย ดัดแปลงจากรูปแบบการฝึกของซานส์เบอรี่ (Sansbury, 1974)   (4) วีดิทัศน์ความรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมการแสดงออกสร้างขึ้นโดยผู้วิจัย   (5) แบบทดสอบแยกพฤติกรรมไม่กล้าแสดงออก พฤติกรรมก้าวร้าว และพฤติกรรมกล้าแสดงออกของ สมโภชน์  เยี่ยมสุภาษิต  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล การทดสอบค่าที ( t = test )

            ผลการวิจัยพบว่า

1.      นักศึกษาพยาบาลที่ได้รับการฝึกการกล้าแสดงออก  มีพฤติกรรมกล้าแสดงออกมากกว่านักศึกษาพยาบาลที่ไม่ได้รับการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01

2.      นักศึกษาพยาบาลที่ได้รับการฝึกการกล้าแสดงออก มีความวิตกกังวลมากกว่านักศึกษาพยาบาลที่ไม่ได้รับการฝึก  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01