รายละเอียดข้อมูลวิจัย

การวิจัยเชิงบรรยายนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการของหัวหน้าหอผู้ป่วยในการปกปิดความลับผู้ป่วย ขณะพักรักษาอยู่ในโรงพยาบาลระดับทุติยภูมิและตติยภูมิ จังหวัดสงขลา โดยประชากรกลุ่มเป้าหมาย คือ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติหน้าที่หัวหน้าหอผู้ป่วยและมีประสบการณ์ในการปฏิบัติหน้าที่หัวหน้าหอผู้ป่วยอย่างน้อย 1 ปี จำนวน 100 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม 2 ส่วน ประกอบด้วย ส่วนที่ 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และส่วนที่ 2) แบบสอบถามเกี่ยวกับ การจัดการในการปกปิดความลับผู้ป่วยตามวงจรเดมมิ่ง    (ระดับการจัดการ 0 - 5) ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นจากการทบทวนเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการปกปิดความลับ   และการจัดการตามวงจรเดมมิ่งอัน ได้แก่ การวางแผน การปฏิบัติ การตรวจสอบ และการดำเนินการให้เหมาะสม ผ่านการตรวจสอบความตรงของเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน และหาความเที่ยงของเครื่องมือโดยคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค (Cronbach’s alpha coefficient) ของแบบสอบถามส่วนที่ 2 ได้ค่าความเที่ยง 0.94 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ และหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีการจัดการโดยรวม ในการปกปิดความลับผู้ป่วยขณะพักรักษาอยู่ในโรงพยาบาล อยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.0, SD = 1.14) และเมื่อแจกแจงตามขั้นตอน พบว่าขั้นปฏิบัติ  อยู่ในระดับมาก ( = 3.78, SD = 0.96)        ส่วนขั้นอื่นการจัดการอยู่ในระดับปานกลาง คือ ขั้นตรวจสอบ ( = 2.98, SD = 1.25) ขั้นวางแผน ( = 2.70, SD = 1.31) กำหนดแนวปฏิบัติการให้ข้อมูลทางโทรศัพท์เพื่อรักษาความลับผู้ป่วย ( = 3.62, SD = 1.58)

เมื่อพิจารณารายข้อ พบว่าค่าเฉลี่ยสูงสุด 2 อันดับแรก ขั้นวางแผนอยู่ในระดับมาก ได้แก่ จัดเตรียมสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการอภิปราย/ปรึกษาหารือ เพื่อวางแผนการดูแลผู้ป่วยที่มีโอกาสพาดพิงถึงข้อมูลที่เป็นความลับ ( = 3.84, SD = 1.38) กำหนดแนวปฏิบัติการให้ข้อมูลทางโทรศัพท์เพื่อรักษาความลับผู้ป่วย ( = 3.62, SD = 1.58)

ค่าเฉลี่ยสูงสุด 2 อันดับแรก ขั้นปฏิบัติอยู่ในระดับมาก ได้แก่ ให้ความระมัดระวังเป็นพิเศษต่อกลุ่มผู้ป่วยที่มีโอกาสสูงต่อการถูกเปิดเผยความลับ เช่น ผู้ป่วยเอดส์ ผู้ป่วยคดี ผู้ป่วยโดนข่มขืน ( = 4.40, SD = 0.93) ไม่อนุญาตให้บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าถึงข้อมูลผู้ป่วย ( = 4.31, SD = 1.16)

ค่าเฉลี่ยสูงสุด 2 อันดับแรก ขั้นตรวจสอบอยู่ในระดับมาก ได้แก่ สังเกตพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อการเปิดเผยความลับผู้ป่วยของบุคลากรในหอผู้ป่วยในการสนทนากับ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับข้อมูลที่เป็นความลับผู้ป่วย ( = 3.85, SD = 1.14) สังเกตพฤติกรรมของบุคลากรในหอผู้ป่วยที่อาจทำให้ความลับผู้ป่วยถูกเปิดเผยในการให้ข้อมูลของผู้ป่วยทางโทรศัพท์แก่ผู้อื่น ( = 3.66, SD = 1.30) และค่าเฉลี่ยสูงสุด 2 อันดับแรก ขั้นดำเนินการให้เหมาะสมอยู่ในระดับปานกลาง ได้แก่ นำผลการประเมินมากำหนด/ปรับปรุงแนวทางในการให้ข้อมูลทางโทรศัพท์ เพื่อรักษาความลับผู้ป่วย ( = 3.0, SD = 1.77) นำผลการประเมินมากำหนด/ปรับปรุงแนวทางในการรับ-ส่ง เพื่อป้องกันความลับผู้ป่วยถูกเปิดเผย ( = 2.90, SD = 1.75)

ผลการศึกษาในครั้งนี้ สามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการกำหนดแนวทางการจัดการของหัวหน้าหอผู้ป่วยในการปกปิดความลับผู้ป่วย ขณะพักรักษาในโรงพยาบาลต่อไป