ความเป็นมา : ผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลในห้องพักฟื้นหลังผ่าตัดภายใต้การระงับความรู้สึก
ต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิดมากกว่าผู้ป่วยทั่วไป เพราะการผ่าตัดและการระงับความรู้สึกทำให้ระบบต่างๆ
ของร่างกายทำงานผิดปกติ เกิดภาวะแทรกซ้อนได้ง่าย และอาจทำให้ผู้ป่วยต้องได้รับการดูแลในห้องพักฟื้นนานขึ้น
วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาลักษณะที่มีผลต่อระยะเวลานอนในห้องพักฟื้นหลังการผ่าตัดภายใต้การระงับความรู้สึกแบบทั่วไป
รูปแบบการศึกษา : การศึกษาเชิงพรรณนา
สถานที่ศึกษา : โรงพยาบาลลำพูน
วิธีการศึกษา : ศึกษาจากบันทึกการให้ยาระงับความรู้สึกผู้ป่วย
elective case ที่ได้รับการผ่าตัดภายใต้การระงับความรู้สึกแบบทั่วไป
ตั้งแต่ 1 มีนาคม 2547 ถึง 10 เมษายน 2547 และได้รับการดูแลในห้องพักฟื้นระหว่าง 8.30-14.00
น. รวบรวมลักษณะพื้นฐานของผู้ป่วย สภาพผู้ป่วยก่อนผ่าตัด
ระหว่างการผ่าตัด และระหว่างที่อยู่ในห้องพักฟื้น
วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาแสดงค่าร้อยละ และค่าเฉลี่ย
ทดสอบความแตกต่างด้วย Wilcoxon rank-sum test และ Kruskal-Wallis
test
ผลการศึกษา : ผู้ป่วยผ่าตัดภายใต้การระงับความรู้สึกแบบทั่วไปที่ได้รับการดูแลในห้องพักฟื้น
130 ราย มีลักษณะที่เพิ่มระยะเวลานอนในห้องพักฟื้น ได้แก่
อายุที่เพิ่มขึ้น ผ่าตัดหลังและช่องท้อง มีโรคประจำตัวที่ควบคุมไม่ได้
ความดันโลหิตสูง ระงับความรู้สึกแบบ balanced ได้รับ morphine
ได้รับยาแก้ฤทธิ์ ความดันโลหิตผิดปกติระหว่างผ่าตัด
ระยะเวลาการระงับความรู้สึกที่นานขึ้น มีอาการปวด อาการคลื่นไส้อาเจียน
และความดันโลหิตผิดปกติขณะอยู่ในห้องพักฟื้น
สรุป : พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยในห้องพักฟื้น
ควรให้การดูแลผู้ป่วยที่มีลักษณะดังกล่าวอย่างใกล้ชิด เนื่องจากผู้ป่วยที่ต้องนอนในห้องพักฟื้นนาน
เป็นผู้ป่วยที่อาจมีปัญหาและภาวะแทรกซ้อนจากโรคและการผ่าตัดได้ง่ายกว่าผู้ป่วยทั่วไป
|