|
ความเป็นมา: ความเจ็บปวดหลังผ่าตัดเป็นปัญหาของผู้ป่วยในห้องพักฟื้น
มีผลกระทบต่อสุขภาพของผู้ป่วย จำเป็นต้องได้รับการแก้ไข มีผลการศึกษาพบว่า เสียงดนตรี
การงดใช้เสียงดัง และการพูดคุยกันเพียงเบาๆ ของพยาบาลในห้องพักฟื้น ช่วยลดความเจ็บปวดได้และเพิ่มความพึงพอใจของผู้ป่วย
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลการปรับสภาพแวดล้อมในห้องพักฟื้นต่อการลดระดับความเจ็บปวดของผู้ป่วยผ่าตัด
รูปแบบการศึกษา: การศึกษากึ่งทดลองทางคลินิก
สถานที่ศึกษา: ห้องพักฟื้น โรงพยาบาลลำพูน
วิธีการศึกษา: ศึกษาผู้ป่วยผ่าตัดช่องท้องแผนกศัลยกรรมทั่วไป
ศัลยกรรมนรีเวช และศัลยกรรมระบบทางเดินปัสสาวะ
ที่ได้รับการดมยาสลบและเข้าพักในห้องพักฟื้น ตั้งแต่ 1 มีนาคม
ถึง 30 มิถุนายน พ.ศ. 2548 จำนวน 60
ราย ผู้ป่วย 30 รายแรกเข้าพักฟื้นในห้องที่ไม่ได้ปรับสภาพแวดล้อม
อีก 30 รายต่อมาให้เข้าพักฟื้นในห้องที่ปรับสภาพแวดล้อมใหม่
คือปิดประตูทางเข้าออกทั้ง 3 ด้าน
งดใช้เสียงหรือลดเสียงรบกวนลงให้น้อยที่สุด เปิดเพลงเบาๆ ปรับอุณหภูมิห้องให้อยู่ระหว่าง
23-24 องศาเซลเซียส รวบรวมลักษณะพื้นฐานของผู้ป่วย การผ่าตัด
ประเมินระดับความเจ็บปวด 30 นาทีแรก การได้รับยาแก้ปวด ประเมินระดับความเจ็บปวดก่อนออกจากห้องพักฟื้น
และประเมินความพึงพอใจของผู้ป่วย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ chi-squared test และ Wilcoxon’s rank-sum test
ผลการศึกษา: ลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย
ชนิดของการผ่าตัด ระยะเวลาที่ดมยาสลบไม่แตกต่างกัน แต่กลุ่มที่ได้รับการปรับสภาพแวดล้อมใช้มอร์ฟีนมากกว่า
(p = 0.038) ระดับความเจ็บปวดประเมินเมื่อ 30 นาทีแรก จำนวนครั้งที่ได้รับยาระงับปวด ระดับความเจ็บปวดก่อนออกจากห้องพักฟื้นไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
แต่มีแนวโน้มว่ากลุ่มที่ได้รับการปรับสภาพแวดล้อม มีระดับความเจ็บปวดน้อยกว่าและได้รับยาระงับปวดน้อยกว่า
ส่วนความพึงพอใจอยู่ในระดับสูลทั้ง 2 กลุ่มและไม่แตกต่างกัน
สรุป: การปรับสภาพแวดล้อมในห้องพักฟื้นมีแนวโน้มว่าลดความเจ็บปวดได้
ผู้ป่วยต้องการยาระงับปวดน้อยลง ควรศึกษาเพิ่มเติมเพื่อให้ได้ข้อสรุปที่ชัดเจนขึ้น
|