รายละเอียดข้อมูลวิจัย

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างเดียว มีการทดสอบก่อนและหลัง วัตถุประสงค์เพื่อ1) ประเมินผลของแผนการจำหน่ายต่ออุบัติการณ์แผลกดทับ 2) ความบ่อยในการปฏิบัติกิจกรรมเพื่อการป้องกันแผลกดทับในผู้ป่วยของผู้ดูแล 3) ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านผู้ป่วยได้แก่ เพศ อายุ การได้รับยา ระดับความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับกับอุบัติการณ์แผลกดทับ 4) ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านผู้ดูแลได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์ด้านการดูแล ความสัมพันธ์กับผู้ป่วยกับอุบัติการณ์แผลกดทับ เก็บข้อมูลที่หอผู้ป่วยพิเศษอายุรศาสตร์ในโรงพยาบาล ศิริราช ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน 2548 ถึงวันที่ 30 กรกฎาคม 2548 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ ผู้ป่วยที่ได้รับการประเมินว่ามีความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับและผู้ดูแล จำนวน 30 คู่ ในการศึกษาได้ใช้แผนการจำหน่ายที่สร้างขึ้นโดยอาศัยกรอบ

M-E-T-H-O-D เป็นแนวทางในการให้ความรู้และฝึกทักษะในการดูแลผู้ป่วยเพื่อป้องกันแผลกดทับให้แก่ผู้ดูแลในแผนการจำหน่ายมีการติดตามเยี่ยมรวม 5 ครั้ง เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับของบราเดน แบบประเมินแผลกดทับ และแบบสอบถามการปฏิบัติกิจกรรมเพื่อป้องกันแผลกดทับของผู้ดูแล โดยใช้สถิติเชิงพรรณนาประกอบด้วย ความถี่ เปอร์เซ็นต์ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน รวมทั้งใช้สถิติ Paired t-test, ANOVA และ Fisher exact test มาวิเคราะห์ข้อมูล ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05

ผลการวิจัยพบว่าแผนการจำหน่ายที่นำมาใช้เป็นแนวทางในการวิจัยมีผลในการลดอุบัติการณ์แผลกดทับได้ ในวันแรกที่เข้ารับการรักษาพบผู้ป่วยมีแผลกดทับ 30 เปอร์เซ็นต์ และในวันจำหน่ายพบผู้ป่วยมีแผลกดทับ 23.3% (p < 0.001) คะแนนเฉลี่ยความบ่อยในการปฏิบัติกิจกรรมการป้องกันแผลกดทับของผู้ดูแลเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) และพบว่าปัจจัยด้านผู้ป่วยได้แก่ เพศ อายุ การได้รับยา และระดับความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับ รวมทั้งปัจจัยด้านผู้ดูแลได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์ด้านการดูแล ความสัมพันธ์กับผู้ป่วยไม่มีความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์แผลกดทับข้อเสนอแนะจากการวิจัยครั้งนี้ ควรจัดทำแผนการจำหน่ายเพื่อเป็นแนวทางในการป้องกันแผลกดทับในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง แนวทางการให้ความรู้ในการป้องกันแผลกดทับแก่ผู้ดูแลควรเป็นความรู้พื้นฐานที่ปฏิบัติเป็นประจำตามปกติ